Spotkanie lutowe odbyło się w uroczystej atmosferze, ponieważ 12 lutego 2025 roku uczczone zostały drugie urodziny DKK Zekranizowanej. Z tej okazji spotkanie rozpoczęło się od podziękowań za wspólne spędzanie czasu podczas comiesięcznych dyskusji oraz piętrowego słodkiego poczęstunku, który wywołał zachwyt i uśmiech na twarzach 13 uczestników. Po wspólnym zdjęciu rozpoczęła się dyskusja o książce Anthony’ego Doerra “Światło, którego nie widać”, a zekranizowanej w formie czteroodcinkowego serialu przez reżysera Stevena Knight’a. Autor tworzył powieść przez 10 lat, co pozwoliło mu z dużą dokładnością odnieść się do nauk technicznych, informacji o budowie i naprawach radia, anten, specjalistycznej wiedzy przyrodniczej o skorupiakach, ptakach, kamieniach szlachetnych, a także przedstawić fakty historyczne z zakresu II WŚ. Przedstawieni przez Doerra bohaterowie mają dobrze zbudowaną osobowość, własną historię życia i nawet postaci drugoplanowe wywołały wiele emocji pośród klubowiczów. Dużo uwagi poświęcono Volkheimerowi, który według uczestników posiadał dwa oblicza: żołnierza - wykonującego rozkazy, a także towarzysza – w pewnym sensie opiekuna Wernera oraz Frederickowi, chłopakowi spełniającemu oczekiwania rodziców, przez co dosięgnął go nieszczęsny los i wzbudził tym wiele współczucia wśród czytelników. Jeden z uczestników dotarł nawet do przedruków książki o ptakach, którą zafascynowany był Friderick i przyznał, że rzeczywiście stworzone do niej obrazy są wspaniałe i potrafią zachwycić nawet dziś. Osobiste historie i przeżycia bohaterów w czasie wojny są ujęte w krótkie rozdziały i pisane przyjemnym językiem, według jednej z klubowiczek, jak opowieści przy kawie, co pokazuje oblicze wojny z nieco odmiennej perspektywy. Brutalność ukazana jest głównie w szkole dla chłopców, gdzie komendant Bastian stosuje okrutne metody wychowawcze, aby stworzyć mężczyzn niewahających się oczyścić rasę aryjską. Dużo więcej okrucieństwa ukazano w miniserialu i uczestnicy stwierdzili, że pozwolił on dostrzec, jak rzeczywiście wyglądały realia okupacyjne. Jednak ekranizacja nie przypadła do gustu, ponieważ nie zobrazowano dokładnie powieści. Serial zgodnie został podsumowany jako historia miłosna z motywem wojny w tle i niewiele fabularnie łączy go z książką. Według klubowiczów zdecydowanie przydałoby się rozszerzyć ekranizację na więcej odcinków i wprowadzić wątki oraz postaci występujące w książce. Uczestnicy poświęcili też dużo uwagi głównej bohaterce Marie-Laure, która pozwoliła wczuć się w sposób odbierania świata przez osoby niewidome. Docenili niezwykłą ciepłą i pełną miłości wieź łączącą ją z ojcem i jego odpowiedzialnym podejściem do wychowania córki oraz przygotowaniem jej do życia mimo braku wzroku. Wywołało to również dyskusję o osobach niepełnosprawnych, słowa podziwu dla nich i opowieści o własnych doświadczeniach związanych z ludźmi, zwłaszcza niewidomymi. Padło również pytanie czemu bohaterka nie poddała się operacji, co wprowadziło spekulacje nad losem postaci i rozmyślania o tym, kim by mogła być, gdyby zmienić jej los. Podsumowując klubowicze zatrzymali się nad pozostałymi bohaterami i tym, co każdego z nich spotkało w realiach wojny. Przyznali, że podczas czytania mieli nadzieję na to, że historie potoczą się inaczej, a jednak w powieści nie było przewidywalnego zakończenia. Takie dyskusje towarzyszą DKK Zekranizowanej już kolejny rok. W minionym, 2024 roku klubowicze spotkali się 10 razy, by podejmować rozważana nad zekranizowanymi książkami oraz wzięli udział w 2 wykładach prowadzonych przez Dianę Dąbrowską pt. Opowieści o zwyczajnym szaleństwie? Refleksje wokół filmowych adaptacji “lotu nad kukułczym gniazdem”, “Paragrafu 22” i “Mechanicznej pomarańczy” oraz Matki, córki, lalki. Filmowe opowieści na podstawie prozy Eleny Ferrante. Pozycje przeczytane w roku 2024, które wywołały najwięcej emocji to m.in. “Święto ognia” Jakuba Małeckiego, “Czas krwawego księżyca. Zabójstwa Osagów i narodziny FBI” Davida Grann’a, zekranizowane książki Johna Steinbecka czy “Światło między oceanami” M. L. Stedman. Ostatni tytuł był omawiany w pierwsze urodziny Klubu, a przypadkowo świętowanie zostało ponownie podjęte przy książce ze “światłem” w tytule. Zostało to z uśmiechem przyjęte jako tradycja DKK Zekranizowanej.
DKK "Zekranizowanej" we Wrocławiu
