Majowe spotkanie naszego DKK poświęcone było Marii Nurowskiej – absolwentce filologii polskiej i słowiańskiej, urodzonej w 1944 roku w Okólniku na Suwalszczyźnie, ale przede wszystkim pisarce reprezentującej nurt kobiecy w literaturze. Chociaż sama autorka twierdzi, że literatura kobieca nie istnieje – jest tylko zła i dobra! Krytycy do jej pisarstwa podchodzą z pewnym dystansem, ale doceniają warsztat, wyobraźnię, która dość mocno zgłębia świat ludzkich uczuć i relacji, często z historią w tle (Listy miłości, Postscriptum, Po tamtej stronie śmierć, Niemiecki taniec, Hiszpańskie oczy, Kontredans, Anders, Mój przyjaciel zdrajca, Pamiętnik znaleziony w Katyniu). Nurowska z pewnością nie jest pisarką tuzinkową, bazując na poetyce romansu zarysowuje portrety psychologiczne zarówno kobiet jak i mężczyzn, ukazując ich konflikty, miłości, zdrady często trudne wybory, a co za tym idzie konflikt ze światem i niejednokrotnie osamotnienie (Tango dla trojga, Miłośnica, Gry małżeńskie). Przytoczone w dyskusji wątki z autobiograficznej książki Księżyc nad Zakopanem oraz fragmenty jej wywiadów odpowiedziały na nasze pytania – skąd u Nurowskiej takie bogactwo tematów i różnorodność postaci? Wszystkiemu „winna” bogata biografia pisarki: wnuczka arystokraty (właściciela zespołu pałacowego w Homlu), córka legionisty – leśniczego i żołnierki AK – dziennikarki, żarliwej komunistki, kobiety nadzwyczajnej. Pisarka przyznaje, że jej w dzieciństwie zdarzały się nikłe przebłyski światła, a to za sprawą zabaw w nadleśnictwie w Przykopce, gdzie spędziła swoje pierwsze lata. Najważniejszą postacią z lat szkolnych był dziadzio Aleksander, postać jakoby z innej epoki, który uczył francuskiego, odprowadzał do wiejskiej szkółki, opowiadając małej Marysi-Myszce o czasach młodości, dawnej świetności domu - pałacu, co zresztą dorosła Maria próbowała opisać w Pannach i Wdowach. Nurowska zaskarbiała sobie zaufanie spotkanych na swej drodze ludzi, którzy dzieląc się swoimi wspomnieniami stworzyli barwną mozaikę charakterów w jej książkach. Jest jedną z najpłodniejszych i najpoczytniejszych polskich pisarek. Jej książki tłumaczone są na niemiecki, czeski, francuski. Rozmawialiśmy nie tylko o jej pisarstwie, ale również wątkach biograficznych, jej życiu, zgubnej miłości, upadkach, porażkach, ale przede wszystkim sukcesach, jakimi są córka, wnuki, napisane książki oraz „Dom pod Smokami” w Bukowinie Tatrzańskiej, gdzie autorka ma swój azyl, miejsce odpoczynku i pracy twórczej.
