„Podróżować znaczy żyć. A w każdym razie żyć podwójnie, potrójnie, wielokrotnie.”
(A. Stasiuk „Fado”)Tematem przedwakacyjnego, czerwcowego spotkania obornickiego Dyskusyjnego Klubu Książki była twórczość Andrzeja Stasiuka - krytyka literackiego, eseisty, poety, ale przede wszystkim prozaika, laureata NIKE w 2005 roku za „Jadąc do Babadag”. Książki czytane nieustannie, z niesłabnącym zainteresowaniem przyniosły mu wiele nagród, m.in. Nagrodę Fundacji im. Kościelskich (1995r.-„Biały kruk”). Większość została przetłumaczona na wiele języków, m.in.: angielski, rosyjski, niemiecki, francuski, czeski, hiszpański, ukraiński…Stasiuk, outsaider, podróżnik, kolekcjoner starych map, zbieracz rachunków z barów, biletów na węgierskie promy, bo uważa, że tylko takie drobiazgi przechowują ludzką pamięć. Rozmawialiśmy o Stasiuku pisarzu („Mury Hebronu, „Dziewięć”), ale i miłośniku zwierząt („Kucając”), miłośniku natury i wolności („Fado”), Stasiuku podróżniku („Wschód”, „Jadąc do Babadag”). W poszukiwaniu samotności i spokoju wybudował dom w Beskidzie Niskim, gdzie oddaje się pisaniu, rozmyślaniom i prostemu życiu. Mówi o sobie, że lubi siedzieć w swoim pokoju i wspominać: podróże, własne życie, dzieciństwo, wspominać własne wspomnienia, własne kłamstwa. Wszystko się miesza, ale próbuje jakoś dojść z tym do ładu.
Pisze książki, które sam chciałby przeczytać, ale tego nie robi, bo…szybko go nudzą - „Każda książka jest porażką, ponieważ nie potrafi opisać, ani nazwać świata tak, jak byśmy pragnęli. Dlatego zaczyna następną i następną (ostatnia to „Przewóz”). Kocha podróże, te na wschód najbardziej, tam uczucia są wyraźniejsze i piękniejsze. Podróż to eksperyment na sobie, to konieczność, a zarazem przyjemność. Za Andersenem powtarza: „Podróżować to znaczy żyć, podwójnie, potrójnie, wielokrotnie”! Najlepszym przykładem na te słowa są jego książki. Na spotkaniu jedna z klubowiczek podsumowała – Stasiuka można nie lubić, ale Stasiuk jest! Co więcej pisze i ma się dobrze!
DKK Oborniki Śląskie
