Próbowaliśmy dociec jaki był naprawdę, a przede wszystkim, które jego wcielenie jest nam najbliższe. Przerzucając się cytatami z jego książek (Historia filozofii po góralsku; Myślenie według wartości; Etyka solidarności; Tischner czyta Katechizm; Świat ludzkiej nadziei) i zaśmiewając się do rozpuku staraliśmy się zgłębić temat. Pomocne w rozważaniach okazały się też biografie księdza-filozofa, w tym W. Beresia i A. Więcka Tischner. Życie w opowieściach oraz Tischner. Podróż, które z humorem i dowcipem prezentują wypowiedzi rodziny, przyjaciół, współpracowników, parafian, ludzi prostych i uczonych. Nikt z nich nigdy nie miał wątpliwości, iż dla Tischnera ważne było człowieczeństwo jako podstawa wszystkich innych funkcji jakie pełnimy.
Jedną z kluczowych kategorii w filozofii człowieka, której nauczał, było „spotkanie” z drugim człowiekiem, relacja z nim, otwartość na niego i odpowiedzialność za niego. Nigdy też nie uciekał od aktualnych problemów, próbował pomóc rodakom przejść przez kolejne zakręty historii, również jako kapelan Solidarności. Budził zaufanie jako człowiek, inspirował jako filozof, uczył dojrzałej wiary jako kapłan. Każde jego wcielenie okazało się istotne również dla dyskutantów. Jednak przede wszystkim ujął nas Jego świetny gawędziarsko-góralski styl, który w prosty, zabawny i zrozumiały sposób opisuje otaczający nas świat.
Za księdzem Tischnerem można powtórzyć: Zmartwychwstanie to nie jest coś takiego, co dopiero przyjdzie po śmierci człowieka. Zmartwychwstanie to jest coś takiego, co dzieje się już, dzieje się teraz. Ilekroć w duszy człowieka z popiołów, jakie życie w tę duszę wciska, powstaje płomień dobrego uczynku, tylekroć zmartwychwstanie powtarza się w życiu każdego człowieka.
Życzymy wszystkim zaczytanych i pogodnych Świąt Wielkanocnych.
DKK Oborniki Śląskie