Na początku spotkania uczestnicy zwrócili uwagę na nietypową formę książki, która balansuje na granicy eseju, wspomnienia i osobistego dziennika. Wiele osób podkreślało, że siłą tej książki jest jej oszczędny, precyzyjny język, który mimo prostoty potrafi wywołać głębokie wzruszenie.
Ważnym wątkiem rozmowy była rola przedmiotów – tytułowych rzeczy, których nie wyrzucił narrator po śmierci swojej matki. Dyskutowaliśmy o tym, jak rzeczy mogą zachować w sobie wspomnienia, jak często stają się nośnikami emocji, a ich porządkowanie bywa nie tyle obowiązkiem, co symbolicznym pożegnaniem. Kilkoro uczestników podzieliło się własnymi doświadczeniami związanymi z porządkowaniem rzeczy po bliskich, co nadało rozmowie bardzo osobisty ton.
Na to wyjątkowe spotkanie uczestnicy zostali poproszeni, aby przynieśli przedmioty związane z bliskimi osobami – takie, które przywołują szczególne wspomnienia. Każdy miał okazję podzielić się historią, jaka kryje się za wybraną rzeczą i opowiedzieć o bliskiej mu osobie.. Pamiątki, które zostały przyniesione, to prawdziwe perełki wspomnień, których mogłyby pozazdrościć niejedne muzea.
Na zakończenie podsumowaliśmy, że „Rzeczy, których nie wyrzuciłem” to książka niewielka objętościowo, ale niezwykle bogata w treść. Każdy z uczestników wyniósł z niej coś innego – dla jednych była to refleksja nad pamięcią i przemijaniem, dla innych temat porządkowania rzeczy i rozliczania się z przeszłością.
Wszystkim uczestnikom dziękujemy za obecność i otwartość w dzieleniu się swoimi myślami i wspomnieniami.
moderatorka Sylwia Możejko
DKK w Świebodzicach