Dyskusyjny Klub Książki przy Gminnej Bibliotece Publicznej w Pielgrzymce działa od 20 marca 2012 roku. Do końca kwietnia odbyły się już 3 spotkania, na których dyskusji zostały poddane książki:
3096 dni/Nataszy Kampusz
Dzwon śmierci/ Kerstina Ekmana
Nowa miłość. Wiersze prawie wszystkie/ Agnieszki Osieckiej
Tajemniczy płomień królowej Loany/U. Eco
Żółte oczy prowadzą do domu/ Markety Pilatowej
Poniżej zamieszczam recenzje klubowiczów omówionych książek.
Łucja Lipowiecka
moderator DKK w Pielgrzymce
3096 dni
Natascha Kampusch
Natascha Kampusch
Jest to historia dziewczynki porwanej w wieku 10 lat. Opisuje wydarzenia życia Nataszy przed porwaniem, po porwaniu aż do dnia wolności. Natasza opisuje swoje dzieciństwo, brak miłości ze strony matki i jej bezgraniczną miłość do niej. Po porwaniu ciągle myśli o niej, tęskni. Zamknięta w piwnicy czuje się samotna ale znajduje w sobie siłę by porywacza uznać za chwilową rodzinę. W swojej książce nie ocenia porywacza, nie opisuje również scen intymnych, natomiast opisuje jak była traktowana przez wszystkie lata: bita, poniżana. Całkowicie zależna od jednego człowieka. Choć autorka miała wiele okazji do ucieczki to zdobyła się na nią dopiero gdy ukończyła 18 lat. Powiedziała też wcześniej porywaczowi, że dzień w którym ucieknie to będzie dzień jej śmierci lub jego. Tak też się stało po ucieczce Nataszy jej porywacz Prikopil popełnił samobójstwo.
Polecam, historia choć wstrząsająca to pięknie napisana
***
3096 dni Nataschy Kampusz - to powieść o piekle, które przeżyła uprowadzona dziesięciolatka. Porywacz przez wiele lat, stosując pełną kontrolę, więził ją w ekstremalnych warunkach. Wewnętrzna siła i determinacja pozwoliły jej przetrwać czas uwięzienia. Zastraszona długo nie miała odwagi, by spróbować ucieczki. Jednak zdecydowała się na ten krok. Książkę czyta się jednym tchem ponieważ jest bardzo ciekawa, choć szokująca, pokazuje świat porwanej i porywacza.
L.L
***
3096 dni Nataschy Kempusch – to dramatyczne losy dziesięcioletniej dziewczynki porwanej przez obłąkanego mężczyznę. Jej wewnętrzny upór, determinacja i walka o każdy dzień życia sprawiły, że udało jej się pokonać czas w podziemnym grobowcu. Nieludzkie traktowanie, będące wynikiem psychicznej udręki, poniżanie, głodzenie, bicie i maltretowanie dorastającej dziewczynki doprowadziły do całkowitego wyczerpania jej organizmu. Sprawca, przez ponad osiem lat wmawiał swojej ofierze nieudolność i brak samodzielności , co stawiało ją w świetle całkowitej zależności od porywacza. Podejmowane, choć nieudane starania ucieczki oraz próby samobójcze są dowodem ogromu cierpień jakich musiała doznawać ze strony bezdusznego, chorego schizofrenika. Dokonanie właściwego wyboru między istniejącą traumą, a życiem na zewnątrz było dla Nataschy nie lada wyzwaniem. Gdy życie zwyciężyło nad śmiercią, osiemnastoletnia młoda kobieta postanowiła za wszelką cenę opuścić dotychczasowy świat i zmierzyć się z rzeczywistością. Biografia autorki, jej wewnętrzne rozterki i rozważania oraz reakcje i zachowanie prześladowcy niech pozostaną niewiadomą dla głodnego czytelnika.
Małgorzata Semeniuk
***
Dzwon śmierci
Kerstin Ekman
Kerstin Ekman
Dzwon śmierci, Kerstina Ekmana - jest powieścią psychologiczną z wątkiem kryminalnym. Akcja rozgrywa się w niewielkiej osadzie pośród lasów, a wszystko zaczyna się od bezmyślnego wypadku. Wydarzenie to ukazuje wszystko to co najgorsze w ludziach, którzy do tej chwili byli poczciwymi, ciężko pracującymi mieszkańcami osady. Po ostatnich przeżyciach nie potrafią żyć w spokoju ducha i sumienia. Powieść jest napisana bardzo prostym i zrozumiałym językiem. Każdy z bohaterów marzy o upolowaniu olbrzymiego łosia, który jak duch pokazuje się po to, aby po chwili zniknąć między drzewami. Dobrze napisana książka cały czas trzyma czytelnika w napięciu, który myśląc, że zna już zakończenie, odkrywa nowe wątki utworu.
L.L
***
Nowa miłość. Wiersze prawie wszystkie
Agnieszka Osiecka
Agnieszka Osiecka
Nowa miłość. Wiersze prawie wszystkie, Agnieszki Osieckiej - to bardzo ładnie wydana książka. Zawiera wiersze o różnym charakterze: z poczuciem humoru, sentymentalne, zabawne i liryczne, typowe dla Agnieszki Osieckiej. Książkę czyta się bardzo lekko ponieważ wiele utworów autorki wykorzystano w utworach muzycznych i kabaretach. Na uwagę zasługują również wiersze dotąd niepublikowane.
L.L.
***
Tajemniczy płomień królowej Loany
Umberto Eco
Umberto Eco
Tajemniczy płomień królowej Loany, U. Eco - jest to opowieść o człowieku, który wychodzi ze śmierci klinicznej, jednak nie może sobie przypomnieć jak się nazywa i kim jest jego najbliższa rodzina. Jego żona Pola przypomina mu jego przeszłość oraz jak się nazywa, jednak te informacje są dla niego obce. Postanawia wysyłać męża do domu, w którym będąc dzieckiem spędzał wakacje. Jambo (tak go zwano) szuka śladów swojej przeszłości w każdym miejscu swojego pokoju w przedmiotach, książkach, listach i zeszytach szkolnych, które się jeszcze zachowały. Przebywanie w domu, w którym spędził wiele chwil w młodości pozwala udzielić odpowiedzi na większość nurtujących go pytań. Książka łatwiejsza w odbiorze od innych powieści U. Eco. Czytając książkę próbujemy sami rozwiązywać zagadki z przeszłości Jambo.
L.L.
***
Giambattista Bodini, antykwariusz z Mediolanu ulega wypadkowi, po którym zapada w śpiączkę. Po przebudzeniu ujawnia się amnezja wsteczna .Jambo, bo tak go nazywano dzięki zachowanej pamięci semantycznej pozostaje znakomitym erudytą w wyuczonych dziedzinach wiedzy. W całej rozciągłości zawodzi jednak pamięć epizodyczna mająca związek z nim samym, jego życiem, osobowością, nie wie jak się nazywa, kim jest, nie rozpoznaje żony, dwóch córek.
Po pobycie w szpitalu funkcjonuje w swoim środowisku, po czym wyjeżdża do Solary, miejsca gdzie się urodził w 1931 roku, przeżył dzieciństwo przypadające na czasy faszystowskie, liceum, pierwsze pisane przez siebie wiersze i pierwszą młodzieńczą miłość do Lili Saby. W Solarze odkrywa bibliotekę dziadka ze zbiorami literatury, komiksów, prasy ówczesnej i pomimo swoich sześćdziesięciu lat wgłębia się jak dziecko ciekawe wszystkiego w lekturę tego co się tam znajduje z nadzieją na odzyskanie wiedzy o sobie samym. Desperacja rzuca go w wir coraz większych wysiłków i zmęczenia – na swoje ja jednak nie trafia. Nie ustając w poszukiwaniach trafia na ukrytą w pudle rozsypującą się ilustrowaną Biblią oraz Portret Szekspira – kompletny foliał z 1623 roku.
I to przeważa szalę. Nadmiar emocji i desperacja w dążeniu do odtworzenia swojej przeszłości skutkuje ponowną śpiączką, gorszą od poprzedniej. Aparatura do której zostaje podłączony nie daje żadnych oznak aktywności mózgu, lecz Jambo czuje, że jego wnętrze jest aktywne. Pamięć podsuwa mu sceny z wczesnego dzieciństwa poprzez cały kalejdoskop zdarzeń bezpośrednio z nim związanych poza jednym – nie widzi twarzy Lili.
W swoistym odosobnieniu nabiera przekonania, iż może mu w tym pomóc „jego” wymarzona, inna niż ta z komiksu, legendarna Loana. Ta wiara ogarnia go „tajemniczym płomieniem” i doznaje olśnienia. W dążeniu do dojścia do prawdy o sobie samym osiąga swoisty sukces, lecz ta prawda nie jest kompletna. Twarz Lili na zawsze pozostaje zagadką.
Nadzieją w jego rozbudzonej pamięci na pojednanie się z sobą i upragnione zaznanie spokoju spowija szara mgła, odczucie zimnego powiewu i słońce w czarnym kolorze. To mówi samo za siebie.
Powieść Umberto Eco to uczta dla czytelnika, godna polecenia wszystkim, którzy cenią sobie elokwencję
i erudycję autora. Ciekawość rozbudzona na samym początku towarzyszy czytającemu do końca powieści. Jak na jedną powieść konstrukcja godna podziwu.
M. H.
***
Żółte oczy prowadzą do domu
Markéta Pilátová
Żółte oczy prowadzą do domu, Markety Pilatowej - to nostalgiczna opowieść o ludziach, którzy kiedyś zmuszeni byli opuścić swój kraj i znaleźć dom daleko od ojczyzny. Skazani na tułaczkę i wieczną tęsknotę za swoimi korzeniami. Powieść przekonuje nas ,że zawsze warto mieć nadzieję i walczyć o spełnienie marzeń. Marta i Lena to córki czeskich emigrantów. Historia kobiet snuje się leniwie, splatając ich losy z losami Maruszki i Luizy. Dwie kobiety skrajnie odmienne, a jednak połączone tajemną nicią uczucia do agenta. Mówiące różnymi językami i wychowane w innych kulturach wkraczają na drogę porozumienia, a nawet przyjaźni. Razem odkrywają naturę Jaromira, a wspomnienia i fakty utwierdzają je w przekonaniu, że jego postępowanie wobec nich było nieuczciwe, aczkolwiek naprawdę je kochał, choć każdą w inny sposób. Życie Jaromira i jego romans z Maruszką to jedenz bardziej interesujących wątków tej książki. Żółte oczy … to zderzenie różnych światów, pokoleń i języków. Książki nie czyta się jednym tchem, ale jest godna polecenia.
L.L
***
Żółte oczy prowadzą do domu Markety Pilatowej to książka, która opisuje życie Marty i Leny i losy emigrantów. Szczególnie ich tęsknota za krajem. Bohaterki przenoszą się z Ameryki do Pragi, gdzie występują odmienne klimaty: gorąco a w Pradze śnieg i zauroczenie nim. Również bohaterkami są Mariuszka i Luiza. Dwie staruszki potrzebujące opieki, pomocy. Także Jaromir szpieg, kochanek. Poplątane losy przyjaźni i miłości oraz tęsknoty. Wszyscy zadają sobie pytanie: gdzie jest nasz dom? Gdzie znajduje się miejsce na ziemi. Czy kraj w którym żyjemy i mieszkamy, czy ojczyzna nieznana, obca i daleka? Wszystko splecione nostalgią.
Książka ciekawa i daje dużo do myślenia o życiu i sensie miłości do Ojczyzny.
Iwona Ł.