Gabrielia Gargaś „A między nami wspomnienia”
Rozgrzewające serca powieść obyczajowa z elementami romansu. Lektura oparta na źródłach dotyczących II wojny światowej. Pojawił się też wątek tragiczny.
Główna bohaterka to młoda dziewczyna Ada zakochana najpierw w Kubie i z tego związku jest syn Michałek. A Kuba poszedł sobie w siną dal, bo mówił, że nie nadaje się na ojca. Potem było rozmyślanie i wspomnienia. Michałek był kochany przez wszystkich, tylko nie znał ojca.
Po jakimś czasie Ada poznała Sebastiana. I znów wielka miłość. Umówili się na randkę, a dziecko zostało u sąsiadki. Tej nocy zdarzył się straszliwy wypadek, bo to Michałek i niania zatruli się śmiertelnie gazem. Nie było ratunku.
Chwila okropna i dla matki dziecka, jak i dla czytelnika tej książki.
Łzy wzruszenia płyną z żalu za chłopcem.
Między głównymi wydarzeniami wije się opowieść – wspomnienia trzech kobiet dojrzałych i doświadczonych życiowo: są to babcia Maria, babcia Zosia i matka dziewczyny.
Podziwiamy tu piękne opisy przyrody pełne porównań, przenośni i wyrazów dźwiękonaśladowczych np. wody w Bałtyku.
Autorka wiele stron poświęca miłości i rozważa zagadnienia czy to uczucie zawsze jest dobre i czy można pokochać wroga. Tak było w życiu babci Marii, która przekonuje wnuczkę, że w życiu liczy się tylko miłość.
Książkę czyta się bardzo dobrze, płynie z niej wiele nauki typu moralnego, psychologicznego. Dopiero od 15 rozdziału znajdujemy wyjaśnienie i odpowiedź na pytanie „Czy można pokochać wroga?”.
Tutaj jest opisana wielka, niespotykana miłość babci Marii do Niemca Franza. Niestety kochanek babci zostaje stracony, ale owoc tej miłości to dziecko, chłopczyk imieniem Eric.
Autorka pyta czytelnika: Czy Marysia powinna była odrzucić miłość Franza tylko dlatego, że był Niemcem?
Stanisława Lepianka
DKK pod Piątką w Prochowicach
Rozgrzewające serca powieść obyczajowa z elementami romansu. Lektura oparta na źródłach dotyczących II wojny światowej. Pojawił się też wątek tragiczny.
Główna bohaterka to młoda dziewczyna Ada zakochana najpierw w Kubie i z tego związku jest syn Michałek. A Kuba poszedł sobie w siną dal, bo mówił, że nie nadaje się na ojca. Potem było rozmyślanie i wspomnienia. Michałek był kochany przez wszystkich, tylko nie znał ojca.
Po jakimś czasie Ada poznała Sebastiana. I znów wielka miłość. Umówili się na randkę, a dziecko zostało u sąsiadki. Tej nocy zdarzył się straszliwy wypadek, bo to Michałek i niania zatruli się śmiertelnie gazem. Nie było ratunku.
Chwila okropna i dla matki dziecka, jak i dla czytelnika tej książki.
Łzy wzruszenia płyną z żalu za chłopcem.
Między głównymi wydarzeniami wije się opowieść – wspomnienia trzech kobiet dojrzałych i doświadczonych życiowo: są to babcia Maria, babcia Zosia i matka dziewczyny.
Podziwiamy tu piękne opisy przyrody pełne porównań, przenośni i wyrazów dźwiękonaśladowczych np. wody w Bałtyku.
Autorka wiele stron poświęca miłości i rozważa zagadnienia czy to uczucie zawsze jest dobre i czy można pokochać wroga. Tak było w życiu babci Marii, która przekonuje wnuczkę, że w życiu liczy się tylko miłość.
Książkę czyta się bardzo dobrze, płynie z niej wiele nauki typu moralnego, psychologicznego. Dopiero od 15 rozdziału znajdujemy wyjaśnienie i odpowiedź na pytanie „Czy można pokochać wroga?”.
Tutaj jest opisana wielka, niespotykana miłość babci Marii do Niemca Franza. Niestety kochanek babci zostaje stracony, ale owoc tej miłości to dziecko, chłopczyk imieniem Eric.
Autorka pyta czytelnika: Czy Marysia powinna była odrzucić miłość Franza tylko dlatego, że był Niemcem?
Stanisława Lepianka
DKK pod Piątką w Prochowicach