Dyskusyjne Kluby Książki na Dolnym Śląsku

Pierwsze w tym roku, styczniowe spotka-nie Dyskusyjnego Klubu Książki dla Do-rosłych upłynęło pod znakiem popularnego ostatnio nazwiska – Alice Munro. Klu-bowiczki zmierzyły się z twórczością noblistki. Jest ona lubiana przez czytel-ników za szczerość w tworzeniu zwykłych historii zwykłych ludzi, opisanych jednak w niezwykły sposób. Opowiadania skupiają się na codziennych relacjach międzyludz-kich. Akcja większości z nich osadzona jest w prowincji Ontario i obraca się wokół z pozoru nieważnych, błahych wydarzeń. Munro bacznie obserwuje rzeczywistość, w której żyją jej bohaterki. Są to zazwy-czaj kobiety zagubione, nieszczęśliwe i zrezygnowane, które muszą przebyć długą drogę do szczęścia i samej siebie.  To właśnie najbardziej poruszyło uczestniczki spotkania. Każda z nich przeczytała inny utwór. Był więc przekrój twórczości od Za kogo ty się uważasz? , poprzez Widok z Castle Rock do Drogie życie . Jak się okazało, klubowiczki miały styczność z twórczością Munro na różnych et...

Spotkanie drugie Motyle Książkowe w Ostroszowicach nie mają czasu na nudę. 21 stycznia podczas spotkania w Bibliotece wyruszyliśmy w rysunkową podróż do Indii. Wykorzystaliśmy do tego Atlas Świata , książki przyrodnicze oraz Mapownik . W punkcie wyjścia poznaliśmy położenie Indii na mapie, a następnie obejrzeliśmy albumy ze zwierzętami zamieszkującymi ten kraj. Dowie-dzieliśmy się, że w stanie Kerala na południu Indii wiele świątyń hinduistycznych ma oswojone słonie. W czasie świąt są one bogato przystrajane i biorą udział w procesjach. Sami widzieliśmy to w Internecie. Postanowiliśmy więc pomalować farbami indyjskiego słonia. Nasza podróż do Indii zakończyła się utrwaleniem poznanych nazw, posze-rzeniem wiedzy o świecie, obyczajach i kulturze innego kraju. Maria Kirkiewicz moderator DKK w Ostroszowicach

Spotkanie promujące tomik poetycki Edyty Marii Franczuk pt. Schody do życia .  Ten tomik to refleksje nad czasem, przemijaniem i pamięcią.  Czas przyjaciel poetki, cierpliwy nauczyciel i mędrca.   Dzięki Pamięci jesteśmy tak blisko, że bliżej nie można. Pamięć musi być żywa, bo po nas też zostanie tylko pamięć. Jej pierwszy wiersz powstał z Ciszy w której rodzi się myśl. Ukazuje dwie strony ciszy. Kiedy krzyczy głosem niemocy i kiedy rodzi się myśl wolna niczym orzeł w przestworzach . Myśl - każda jest częścią istnienia o czystość serca, trwałość umysłu. Myśli są matką ciepła i ojcem uczynku. Każda myśl to iskierka, której życie daje twórca. Poetka miłość nazywa Ciepłem . Nie tym z promieni słońca ale z serca dla siebie, bliskich, istnienia swego.   Dłonie - odpowiedzialne. Kształtujące drogę. Nie mleczną a przeznaczenia.  Dusza - złakniona wolności. Na chwilę niezależna. Wiecznością zachłyśnięta. Wróci do bram ciała.  Poetka Edyta M. Fr...

Zgorzeleckie Dyskusyjne Kluby Książki uda-nie „zagrały” z Orkiestrą. Miejska Biblioteka Publiczna już trzeci raz z rzędu wspierała Orkiestrę Jurka Owsiaka. W ramach 22. finału WOŚP przeprowadziliśmy wiele ciekawych pomysłów, największą frekwencją niedzieli w bibliotece cieszyło się jednak spotkanie dwóch połączonych klubów książki – „Literiady” i z Filii nr 3. Spotkanie DKK przebiegło pod hasłem Literatura z sercem, za którym kryły się słynne romanse. Rozmowy klubowiczów, wymiana opinii i poglądów, urozmaicone były wizual-ną prezentacją światowych bestselerów gatunku, głośnych ekranizacji i znanych motywów muzycznych, im towarzyszących. W prezentacji wspomnia-no takie utwory jak: Romeo i Julia , Ogniem i mieczem (oczywiście przy dźwiękach Dumki na dwa serca ), Potop , Pan Wołodyjowski , Tessa d`Urber-ville , Anna Karenina , Dama Kameliowa , Kochanek Lady Chatterley , Przeminęło z wiatrem , Wichrowe wzgórza , Love Story (niezapomniane kompozycje Francisa Lai), Absolwent ( Mr...

22 Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy za nami. Miejska Biblioteka Publiczna w Zgorzelcu grała z Orkiestrą już trzeci rok. W minioną niedzielę (12 stycznia 2014 r.) byliśmy jedną z 335 wybranych przez WOŚP bibliotek, które oprócz własnego wkładu w tę niezwykłą imprezę, stały się także ostoją dla wolontariuszy.  W tym dniu zorganizowaliśmy spotkanie DKK dla rodziców i dzieci pod hasłem:  Książki od Serca , czytaliśmy wiersze na temat: przyjaźni, dobroci i miłości, przeczytaliśmy również bajkę Heleny Wrony pt. Rodzina Misiów , jest to bajka terapeutyczna, która pomaga zrozumieć różne trudne sytuacje w życiu. Autorka posługując się językiem symboli - przełamuje bariery językowe, pomagając dzieciom w rozwiązywaniu ich problemów.  Po krótkim słodkim poczęstunku odbyły się serduszkowe zajęcia plastyczne pt. Namaluj serce , wspólnie z dziećmi malowaliśmy i wycinaliśmy serduszka. Nasze spotkanie zostało zorganizowane od serca dlatego było bardzo udane, przebiegło ...

W przedświątecznym nastroju, przy choince, odbyło się ostatnie w 2013 roku spotkanie Klubowiczów Dyskusyjnego Klubu Książki w Zgorzelcu. 20 grudnia (piątek) grupa klubowiczów na spotkaniu bawiła się trochę literaturą, trochę filmem... Na początku klubowicze dzielili się wrażeniami po przeczytaniu książki Joanne K. Rowling pt. Harry Potter i Zakon Feniksa , następnie obejrzeliśmy fragmenty filmu i na ich podstawie odpowiadali na pytania związane z książką i adaptacją filmową. Nasi klubowicze byli bardzo aktywni, zasłuchani i zapatrzeni. Jak przystało na przedświąteczne spotkanie, uczestnicy DKK otrzymali czekoladowe mikołajki . Na koniec ustalono termin kolejnego spotkania, które odbędzie w ramach Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy - 12 stycznia 2014 roku. Serdecznie zapraszamy. Genowefa Laszczak moderator DKK w Zgorzelcu

fot. E. Mulka Tak nam się spodobały książki Izabeli Sowy, że postanowiłyśmy sięgnąć po kolejną. Bohaterka Blanki to zbuntowana nasto-latka, ekolożka, której marzeniem jest dołączenie do ekipy Sea Shepards walczą-cej z japońskimi wielorybnikami. Pewnego dnia dowiaduje się, że będzie miała rodzeństwo. Ta informacja wywraca jej świat do góry nogami. Rodzice od tej pory skupiają się na szczęściu nienarodzonego jeszcze dziecka. Blanka czuje się odsta-wiona na boczny tor.  Za namową przyjaciela postanawia pisać pamiętnik, którego adresatką jest jej przyjaciółka mieszkająca w Anglii. W międzyczasie poznaje u swojej babci jej od dawna niewidzianą przyjaciółkę Karinę. Panie postanawiają wspólnie wybrać się do Rumuni, w której były wspólnie kilkadziesiąt lat temu. Blanka oznajmia, że jedzie razem z nimi. To przecież taki „egzotyczny” kraj. Bohaterki to trzy różne charaktery. Różni je wszystko: wiek, temperament i poczucie humoru, którego sporą dawkę mamy w książce. Mimo różnicy pokoleń...

Książkę Barbary Włodarczyk pt. Nie ma jednej Rosji warto przeczytać.  Gorąco zachęcam do sięgnięcia po te fascynujące reportaże, gdyż stanowią świetną lekturę. Autorka spędziła w Rosji wiele lat. Spotykała się z milionerami i bezdomnymi.  Widziała salony i mroczne więzienia. Na własne oczy przekonała się, że Rosja to kraj kontrastów i ciekawych ludzi.  W mistrzowski sposób pokazuje miraż planet składających się na współczesną Rosję.  Wszystkie przypadki opisane w tej książce zasługują na odrębna analizę.  Dla mnie ta lektura znaczy bardzo wiele.  Pokazuje wprost jacy są Rosjanie. Wrażliwi do bólu, nie zważając na skrajne warunki, radzą sobie znakomicie, nie narze-kają i noszą w sobie niezniszczalne wartości.  Kochają swoją Rosję ponad wszystko. Czasami przypominają nieporadne dzieci, ale to tylko pozory. Książka o Rosji zostawiła we mnie uczucie empatii do bohaterów. Bardzo przeżyłam historię pewnego chłopca Wasi z Dworca Jarosłaskiego, który...

fot. J. Karaszewska Życie jest piękne, życie ma swój wdzięk tak mówił Tadeusz Boy-Żeleński bohater wykładu Barbary Rymarskiej, wygłoszonego w czwartek 9 stycznia na spotkaniu Towa-rzystwa Oświatowego Ziemi Dzierżonio-wskiej i Dyskusyjnego Klubu Książki. Tadeusz Boy-Żeleński – pisarz, lekarz, publicysta, krytyk teatralny i literacki, świetny tłumacz oddający ducha epoki. Dzięki jego tłumaczeniom polscy czytelnicy poznali najwybitniejsze dzieła literatury francuskiej. Barbara Rymarska przybliżyła zebranym twórczość pisarza i jego barwny życiorys. Mówiono o nim gorszyciel  i skandalista, ponieważ w kabarecie Zielony Balonik , którego był twórcą, wyśmiewał styl bycia krakowskiej cyganerii oraz konserwatyzm i obłudę mieszczan. Zwracał też uwagę na ubóstwo językowe dotyczące erotyki. O Zielonym Baloniku krążyło mnóstwo plotek. O plotce mówi wiersz Co mówili w kościele u Kapucynów . Pieśń dziadkowa , którego fragment przeczytała Barbara Rymarska. Teksty satyryczne z kabaretu zebr...

Spotkanie pierwsze Dyskusyjne Kluby Książki dla dzieci niesamowicie rozbudzają wyobraźnię dzieci,  uwrażliwiają je na różne problemy społeczne, pomagają rozwiązywać zawiłe sprawy,  a przede wszystkim rozbudzają zainteresowania czytelnicze. 16 stycznia na spotkaniu z Motylami Książkowymi poruszyliśmy temat emigracji ludzi.  Punktem wyjścia było wysłuchanie opowieści małego chłopca, który  prostym językiem opowiada historię swojej rodziny.  Rzecz dzieje się w Meksyku, gdzie od najdawniejszych czasów na papel amate, tradycyjnym roślinnym płótnie  zapisywano ważne rzeczy. Książka składa się w harmonijkę i przewiązana jest wstążką, a po rozłożeniu tworzy obraz, który nawiązuje do papel amate.  Prawdopodobnie dla podkreślenia niezwykłej wagi tematu emigracji.  Ilustracje dopowiadają szerszy kontekst poruszanego tematu. Książka Emigracja , bo o niej mowa, powstała, aby nie zapomnieć, że ten problem dotyka współczesny świat,  czę...

Miłością do książek zaraża zarówno czytelników Miejskiej Biblioteki Publicznej gdzie pracuje, lecz również więźniów tarnowskiego zakładu karnego. Mariola Góra, twórca Dyskusyjnego Klubu Książki w jednym z najcięższych więzień w kraju opowiada o swoich doświadczeniach.

Pierwsze w nowym roku spotkanie Klubu Podróżnika odbyło się we wtorek 7 stycznia. Zebrani obejrzeli prezentację Anny Plewak z podróży do Londynu. Jeśli człowieka nuży Londyn to znaczy, iż nuży go samo życie, bo w Londynie jest wszystko to, co ma ono człowiekowi do zaofiarowania .  Samuel Johnson  Anna Plewak:  Byłam, zobaczyłam i potwierdzam, Londyn ma tak wiele do zaoferowania, że życia braknie by wszystko poznać. Podróż do tego miasta, była moim marzeniem, miałam sześć dni by poznać jego część. Zwiedziłam dzielnicę Greenwich, gdzie w jednym czasie stałam na dwóch półkulach. Tam też byłam w Muzeum Morskim, by zobaczyć piękne, zabytkowe galiony, rzeźby zdobiące dzioby żaglowców. Londyn ofiarował mi wiele emocji, miałam okazję zobaczyć dzieła malarskie najsłynniejszych malarzy europejskich, wzruszyłam się patrząc na obrazy Turnera czy Van Gogha znajdujące się w National Gallery. Miałam okazję zobaczyć uroczystą zmianę wart przed pałacem Buckinham oraz spacer...

W Klubie Motyli Książkowych spotkaliśmy się 15 stycznia, by porozmawiać o książce, którą ilustrował znany nam twórca Jan Bajtlik. Na pozór jest to kartonowa książeczka, wydawałoby się, że z przeznaczeniem dla najmłodszych.  W tej książce prosty, zwięzły tekst zawiera czasami głębsze, filozoficzne oraz poetyckie stwierdzenia, a genialne w swej prostocie ilustracje podnoszą atrakcyjność i wymowę tego niezwykłego utworu.  I właśnie to zadecydowało, że postanowiłam przedstawić tę książkę dzieciom siedmioletnim. Był to dobry wybór, ponieważ czytelnicy w oryginalny sposób dopowiadali teksty,  popisywali się wiedzą na temat motoryzacji, naśladowali zgrzyt silnika samochodowego,  rozwijali słowa kluczowe zawarte w tekście oraz bawili się w jazdę samochodem. Każde dziecko opowiadało o swoim aucie, używając stwierdzeń typu: w czasie jazdy łaskocze nas wiatr, na zimę tata zakłada cieplejsze opony, gdy kończy się benzyna trzeba autu pomóc, czasami ...

Pierwotne przeznaczenie wyliczanek służyło do losowania w zabawie.  Stanowiły one bardzo istotny element dziecięcej, podwór-kowej zabawy. Zazwyczaj jedno dziecko stawało  w środku kręgu i palcem wskazu-jącym w takt wymawianej wyliczanki wska-zywało po kolei dzieci.  Na kogo wypadły ostatnie słowa wyliczanki ten odpadał z zabawy. 10 stycznia na spotkaniu w Dyskusyjnym Klubie Książki dla dzieci Motyle Książkowe poznały najnowszą publikację  z wyliczankami, które zebrała oraz wykonała fantastyczne ilustracje Kasia Cerazy. Dzieci świetnie bawiły się podczas zabaw z tekstami śpiewanek i wylicza-nek.  Z wyczuciem poddawały się komicznym sytuacjom, ćwiczyły liczenie, usprawniały mowę i wymowę,a przy tym śmiały się  do woli. Dużo radości sprawił dzieciom wiersz: Głowa jak bomba, Nos jak trąba, Uszy jak pantofle, Oczy jak kartofle, A cała figura  Podobna do szczura. Nasze spotkanie z książką Kasi Cerazy pokazało po raz ko...

Grudzień to czas podsumowań i refleksji. Spotkania literackie w kłodzkim DKK na przestrzeni roku 2013 odbywały się regu-larnie raz w miesiącu, a nam - biorącym udział w dyskusjach - dawały wiele radości. Satysfakcjonowało nas to, że odbyte spory, jakby na przekór literackim burzom, zacieśniały nasze przyjaźnie, co powodo-wało, że poznawaliśmy się coraz lepiej. A przede wszystkim, spełniając swoją główną rolę, mobilizowały do czytelniczej aktywności. Dyskusje dotyczyły filozofii Josteina Gaardera w powieściach Dziewczyna z pomarańczami i Vita Brevis , zamkniętych w ulubioną przez pisarza formę listu, i Benedykta Spinozy, o którym była mowa przy okazji zachwytów nad liryczną i muzyczną finezją tekstów Kabaretu Starszych Panów; Twierdzy Antonia de Saint–Exuperi'ego, powieści - katedry z historią skrzypiec w tle Jaume Cabre Wyznaję . Tematy w sztuce to wrocławska wystawa malarstwa Brueghel'ów, eseistyka poświęcona malarstwu Henryka Wańka i Teatr Rysowania Franciszka Starowie...

Jesień i zima w sobótczańskim DKK obfi-towała w wydarzenia około-literackie. Po uczestnictwie naszego przedstawiciela w spotkaniu z Lizą Marklund, w Bibliotece Publicznej w Sobótce gościliśmy duet lite-racko–aktorski, Zbigniewa Niedźwieckiego "Ravicza" i Aldonę Struzik. Spotkanie wypeł-niła promocja książki Grzech przemilczenia oraz rozmowa dotycząca monodramu o księżnej Daisy w związku z poświęconym jej rokiem 2013. Kolejne spotkania w gronie dkk-owiczów to dyskusje poświęcone czytanej właśnie literaturze. Przy okazji omawiania książki Nowy wspaniały świat i Życie po ocaleniu , po wątkach budowania wizji społeczeństw oraz trauma-tycznych wspomnień wojennych rozmowa przewędrowała przez obraz zmian, a raczej katastrofy społecznej nakreślonej swoistym kalendarium tomu 1939 ostatni rok pokoju, pierwszy rok wojny , w którym jedne z ostatnich publi-kowanych zdań zdążył jeszcze zawrzeć śp. prof. Paweł Wieczorkiewicz.  Przemyślenia dotyczące postaw ludzkich przywiodły tak...